obtuse angle

When I wanted to write this blog on "Anxiety", the first incident that came to my mind is this. When I was working in Maldives (in a garment company) long back (around 1996), the Director of the company (based in India) used to visit Maldives quite often. Those days, we had to reach the Male' International Airport (situated on a separate island) from the capital island Male', only through normal boats. It takes about 10 minutes from Male' to the airport island. Just across the jetty (where the boats anchor), there was a hotel (which is not there now) in which our Director used to stay. Through the window of the hotel room, we could see the Indian Airlines flight (Trivandrum - Male' - Trivandrum) landing at the airport. Our Director who usually travels in business class needed to report at the check-in counter latest, by 30 minutes before the departure of the flight. The flight normally takes about 60 minutes, to take off from Male' airport (to Trivandrum)

இந்தப் பழமொழி நம் எல்லோருக்கும் நன்றாகவே தெரியும். நம்மை நோக்கி வந்த பாதிப்பு, ஒரு சிறிய பாதிப்போடு (பெரிய பாதிப்பை ஏற்படுத்தாமல்) போனது என்று நாம் திருப்திப்பட்டுக் கொள்வதற்காக வந்த பழமொழி இது. பாதிப்பு நடக்கும் போது உள்ள சூழ்நிலை, நமக்கு ஓரளவுக்கு சாதகமாக இருந்தால் தான் இது சாத்தியம். அல்லது நமது சமயோசித புத்தியினால், இது நடக்க வேண்டும். நாம் எல்லோருமே ஏதோ ஒரு சந்தர்ப்பத்தில் இதை அனுபவித்திருப்போம். இப்படி ஒரு நிகழ்வு, மகாபாரதத்தில் நடக்கிறது. குருக்ஷேத்திரப் போரில், அர்ஜுனனுக்கு சாரதியாக (தேரோட்டியாக), பகவான் கிருஷ்ணர் செயல்படுகிறார். தேரோட்டுவதில் அவருக்கு நிகர் அவரே. மேலும் பல உபாயங்களையும் லாவகமாக கையாளக் கூடியவர். யுத்தத்தில், மிகப் பெரிய வீரர்களான பீஷ்மர், துரோணாச்சாரியார் இறந்த பிறகு, துரியோதனனின் நண்பனும், அவனால் மிகவும் நம்பப்படுபவனுமான கர்ணன், படைத் தளபதியாக நியமிக்கப்படுகிறான். குருக்ஷேத்திரப் போரில், கர்ணனை வென்று அவனது உயிரை மாய்ப்பேன் என்று அர்ஜுனன் சபதம் செய்திருக்கிறான். அதே போல, கர்ணனும், பாண்டவர்களில் அர்ஜுனனை மட்டும் தான் (மற்ற 4 பேரை விடுத்து), போரில் கொல்வேன் என

Recently there was a news item in the media, which prompted me to think, 'how ethical are we? The news was : A family in Australia received in their bank account $ 10 million, instead of a refund of $ 100. It was a huge mistake by the remitting agency. The beneficiary, instead of reporting it to the relevant authorities, started splashing the money (legally and ethically, not theirs) around. They bought a mansion, gave away costly gifts to friends and relatives and started living a 'princely' life. The mistake was found out by the remitter after 7 months and now the court also confirms that they have to repay the 'wrongly' received amount plus the interest. Is it not 'greed' of the highest order??? We can (with a wild guess) say that at least 95% people are not ethical. Given a chance, even normally ethical people will resort to unethical means. We are not true to ourselves. We should be honest in every walk of life. Even in the absence of any witness to our