obtuse angle

நம் எல்லோருக்கும் வெளியில் சென்று உணவு விடுதிகளில் சாப்பிட்ட அனுபவம் நிச்சயம் இருக்கும்; இந்த ஊரடங்கு நேரத்தில் அது முடியாமல் இருக்கலாம்...! முன்பதிவு இல்லாத உணவு விடுதி என்று வைத்துக் கொள்வோம். எதிர்பாராதவிதமாக, அன்று கூட்டம் அதிகம் இருக்கிறது. நாம் சிறிது நேரம் பொறுத்திருந்து மேஜை காலியான பிறகே உட்கார முடியும். அப்போது நமது மன ஓட்டம் எப்படி இருக்கும்....? நாம் எந்த மேஜை காலியாவதற்காகக் காத்திருக்கிறோமோ, அதில் சாப்பிடுபவர்களை நினைத்து, ‘இவர்களுக்கு என்ன இங்கிதமே தெரியவில்லை; எவ்வளவு நேரம் சாப்பிடுவார்கள்? மற்றவர்கள் காத்திருக்கிறார்களே என்று கொஞ்சம் கூட நினைத்துப் பார்க்காமல், ஆற அமர சாப்பிட்டுக் கொண்டிருக்கிறார்கள்; சுயநலவாதிகள்...!’ சரி..., நமக்கு மேஜை கிடைத்து சாப்பிட ஆரம்பித்து விட்டோம். அடுத்து ஒரு குடும்பம் சப்பிட வந்து நமது மேஜை காலியாவதற்காகக் காத்திருக்கிறார்கள். நாம் மெதுவாக சாப்பாட்டை ரசித்துச் சாப்பிடுகிறோம். அந்நேரம் நமது எண்ணம் எப்படி இருக்கும்? ‘இது என்ன, நம்மை நிம்மதியாகச் சாப்பிடக் கூட விடாமல், நம் அருகில் நின்று கொண்டு....! விவஸ்தையே இல்லாத மக்கள்....!  -- இதுதா

Do we still believe in getting the judgments pronounced for long-pending cases within a reasonable time? Highly doubtful. Why is it that in our country, the judgments for all court cases are getting dragged indefinitely? Is it due to lack of number of courts? Lack of sufficient count of judges? Is it the improper system? Unwillingness on every stake-holder's part? The net result is that the judgments will never be given in reasonable time. It is an unpalatable fact! This inordinate delay has a cascading effect and the number of pending cases pile up to unmanageable levels. Is anyone bothered about this sad state of affairs? May be only the victims!! Take for example, the Nirbhaya case. The crime took place in 2012 and this is 2020. Surprisingly the perpetrators of the heinous crime lived up to 20th March 2020. Though 'death sentence' was passed within a year of the time of the crime, it was more than 7 years later, the actual hanging was carried out. The hanging date go

’திருமணங்கள் சொர்க்கத்தில் நிச்சயிக்கப்படுகின்றன’ - இது சரியா? இன்றைய காலக்கட்டத்தில், திருமணங்கள், அலுவலகங்களிலும், கல்லூரிகளிலும், தெரு முனைகளிலும், பூங்காக்களிலும், ஏன் பள்ளிகளிலும் கூட நிச்சயிக்கப்படுகின்றன. இது தவிர்க்க முடியாத காலத்தின் மாற்றம். ஆனாலும், என்னைப் பொறுத்தவரை, திருமணங்கள் சொர்க்கத்தில் நிச்சயிக்கப்படுவதாகத்தான் நம்புகிறேன். மேலே கூறப்பட்ட இடங்களில் திருமணங்கள் நிச்சயிக்கப்படுவதாகத் தோன்றினாலும், அதற்கான கரு சொர்க்கத்தில்தான் உருவாகிறது. இது கடவுளால் நிச்சயிக்கப்பட்ட ஒன்று. திருமணம் என்பது ஒரு ‘கட்டமைப்பு’. இதை இன்றைய இளைய தலைமுறையினர் மதிப்பதில்லை. இதை ஒரு ‘சௌகரியமாகவே’ கருதுகின்றனர். இன்னும் சிலர், ‘திருமணம்’ என்ற பந்தத்திற்கு அவசியமே இல்லை என்று நினைக்கிறார்கள். உங்களுக்கு ஒருவரைப் பிடித்து விட்டதா, உடனே அவருடன் (எந்தப் பாலினமாக இருந்தாலும்) சேர்ந்து வாழ முடிவெடுக்கிறீர்கள். யாரைப் பற்றியும், எதைப் பற்றியும் கவலையில்லை. உங்களுக்குள் பிணக்கு ஏற்பட்டு விட்டதா; எந்தப் பிரச்னையும் இல்லை. 'நீ உன் வழியே போ; நான் என் வழியே போகிறேன்'. ரொம்பவே சுலபம்! இதனால் (

By and large...., YES! Most of us tend to disobey 'the rules and regulations', right from our school days. The first reaction on some rule or regulation being made mandatory, is to oppose it and raise several questions, with the intention of not following the rule and regulation. May be that is in our blood! This behavior becomes more vociferous when we reach the 'college going phase'. We are unmindful of the others who unintentionally or intentionally might get hurt or affected by our obnoxious behavior. We start thinking that we are the supreme beings. When corona virus is spreading throughout the world and every country is trying to control the spread desperately, some people (suspected of contracted the virus) tried to bye-pass the screening process. When a lock-down is enforced, some guys roam around the town without any purpose! They are unmindful of spreading the disease to other people around them. A 'genius' asked the police to 'show him the vir